باشگاه فوتبال بارسلونا(Barcelona) ، که به عنوان " تیم بارسا" نیز شناخته میشود، یکی از پرافتخارترین و محبوبترین تیمهای فوتبال در جهان است. این باشگاه در سال 1899 توسط گروهی از فوتبالیستهای جوان به رهبری هانس گمپر در شهر بارسلونا بنیانگذاری شد. بارسلونا از ابتدای شکلگیری خود تا به امروز همواره به عنوان نمادی از هویت کاتالان و پیوند فرهنگی این منطقه با فوتبال اسپانیا مطرح بوده است.
اکنون، بارسلونا نه تنها یکی از قدرتهای فوتبال اسپانیا و اروپا است، بلکه با داشتن بازیکنان و مربیانی برجسته، به یکی از نمادهای اصلی فوتبال مدرن در جهان تبدیل شده است. این باشگاه با پیشینهای پرافتخار، موفقیتهای بیشمار و هواداران پرشور، جایگاه ویژهای در قلب دوستداران فوتبال دارد. برای آشنایی بیشتر با تاریخچه و موفقیتهای این تیم بزرگ، در ادامه با ما همراه باشید.
باشگاه فوتبال بارسلونا در 29 نوامبر 1899 توسط هانس گمپر و گروهی از علاقهمندان به فوتبال در شهر بارسلون از منطقه کاتالونیای اسپانیا تاسیس شد. این باشگاه از همان ابتدای تاسیس به سرعت رشد کرد و توانست در مدت کوتاهی به یکی از تیمهای پیشرو در اسپانیا تبدیل شود. بارسلونا با تکیه بر فلسفه فوتبال هجومی و نمایشهای خلاقانه، از ابتدای فعالیت تاکنون به موفقیتهای زیادی دست یافته است و همواره نظر طرفداران زیادی از اقصینقاط جهان را به خود جلب کرده است.
تیم بارسا در طول بیش از یک قرن فعالیت، موفق به کسب افتخارات فراوانی در عرصه فوتبال داخلی و بینالمللی شده و حالا یکی از پرافتخارترین باشگاههای فوتبال جهان است. این تیم با برخورداری از بازیکنان برجسته و مربیان بزرگ، نقشی کلیدی در تاریخ فوتبال اسپانیا داشته و همیشه به عنوان یکی از تیمهای بزرگ اروپا شناخته شده است. با این حال، تاریخچه بارسلونا فراتر از موضوع فوتبال به عنوان نمادی از هویت و فرهنگ کاتالان جای شناخت و بررسی دارد.
اولین اطلاعیه برای تاسیس یک باشگاه فوتبال توسط هانس گمپر در بارسلون در تاریخ در 22 اکتبر 1899 میلادی، به صورت آگهی در روزنامه لوس دپورتس چاپ شد. گمپر با انتشار آگهی در روزنامههای محلی، علاقهمندان به فوتبال را برای تشکیل یک تیم فوتبال تازه تاسیس دعوت کرد.
در نهایت 29 نوامبر باشگاه فوتبال بارسلونا توسط خوان گمپر، که یک تاجر سوئیسی علاقهمند به فوتبال بود، تأسیس شد و در پی این اقدام بازیکنانی از کشورهای مختلف، از جمله سوئیس، انگلیس، و اسپانیا برای بازی در این تیم راهی بارسلون شدند. خوان گمپر به عنوان ریاست باشگاه منصوب شد و تیم بارسا در نخستین سالهای فعالیت خود به سرعت در صحنه فوتبال محلی مطرح شد و به مرور به یک نماد ورزشی و فرهنگی در شهر بارسلونا تبدیل گشت.
بارسلونا در سالهای ابتدایی فعالیت خود با چالشهای متعددی مواجه بود. یکی از این چالشها، پیدا کردن زمین مناسب برای انجام بازیها بود. با این حال، باشگاه توانست با بهرهگیری از شور و اشتیاق بازیکنان و هواداران خود، به تدریج به موفقیتهای اولیه دست یابد. اولین موفقیت بزرگ بارسلونا با قهرمانی در مسابقات جام ملی، کوپا ماکایا، در سال 1902 رقم خورد، این پیروزی نقطه عطفی در تاریخ باشگاه بود و بارسلونا را به یکی از مدعیان اصلی فوتبال اسپانیا تبدیل کرد.
خوان گمپر در 5 دوره متفاوت، در بین سالهای 1908 تا 1925، ریاست باشگاه را بر عهده داشت، و مجموعاً حدود 25 سال برای ارتقا و رشد باشگاه تلاش کرد. یکی از مهمترین دستاوردهای او به عنوان ریاست بارسلونا کمکهایش برای داشتن یک ورزشگاه اختصاصی بود. ورزشگاه اینداستریا که در 14 مارس 1909 میلادی، برای باشگاه بارسلونا آماده شد با ظرفیت 8000 نفر یکی از بهترین ورزشگاههای آن دوره بود که به صورت اختصاصی در اختیار تیم بارسا قرار گرفت.
در سال 1920، باشگاه بارسلونا به عنوان یکی از موسسات پیشرو ورزشی در اسپانیا شناخته شد و جایگاه خود را به عنوان یک نیروی اصلی در فوتبال محلی تثبیت کرد. این دوران، دورهای از رشد و توسعه بود که زمینهساز موفقیتهای بعدی باشگاه در دهههای آینده شد.
در سال 1922، بارسلونا با انتخاب جک گرینول به عنوان مربی جدید خود، وارد دورهای مهم و تحولآفرین از مسیر پیشرفت شد. جک گرینول، یک مربی انگلیسی با تجربه، با دیدگاههای نوین و روشهای مدرن خود، تاثیر زیادی بر روی بازسازی و بهبود نحوه عملکرد تیم بارسلونا گذاشت. گرینول با استفاده از سبک بازی هجومی و تاکتیکهای پیشرفته، توانست تیم را به سوی موفقیتهای بیشتری هدایت کند و فرهنگ بازی در باشگاه را به طور قابل توجهی تغییر دهد.
خوان گمپر پس از اینکه جک گرینول را بهعنوان اولین مربی تمام وقت بارسلونا منصوب کرد موفق شد تا با تلاشهای بسیار تعداد اعضای باشگاه را به بیش از 20000 نفر برساند. این رشد در تعداد اعضا باعث شد تا باشگاه از نظر مالی توانایی فراهم کردن یک ورزشگاه جدید را پیدا کند. نهایتا در سال 1922 همزمان با آغاز مربیگری گرینول بارسلونا به ورزشگاه لس کورتس منتقل شد. این ورزشگاه در ابتدا ظرفیت 22000 نفر داشت که بعدها تا 60000 نفر نیز توسعه یافت.
بارسلونا تمریناتش را در ورزشگاه جدید آغاز کرد و تحت هدایت گرینول موفق به کسب چندین عنوان قهرمانی در مسابقات محلی و بینالمللی شد. در این دوره، بارسلونا نه تنها به عنوان یک تیم قدرتمند در لالیگا شناخته شد، بلکه با پیروزیهای مستمر خود در مسابقات مختلف، به یکی از تیمهای پیشرو در فوتبال اسپانیا تبدیل گشت. همچنین، تحت هدایت گرینول، بازیکنان جوان و با استعدادی به تیم پیوستند که در آینده نقشهای کلیدی در موفقیتهای باشگاه ایفا کردند.
در 14 ژوئن 1925، به دلیل اعتراض جمعیت حاضر در ورزشگاه نسبت به به دیکتاتوری میگوئل پریمو ده ریورا حکومت ورزشگاه را به مدت شش ماه تعطیل کرد و گمپر نیز در ین شرایط از ریاست باشگاه برکنار شد.
پس از پایان دوره مربیگری گرینول در سال 1937، بارسلونا همچنان یک نیروی قدرتمند در فوتبال اسپانیا و اروپا بود که با قدرت و انگیزه مضاعف به سمت کسب موفقیتهای بیشتر گام برمیداشت.
در سال 1938، شهر بارسلونا تحت تأثیر جنگ داخلی اسپانیا و حملات شدید هوایی قرار گرفت. این بمباران که به دست نیروهای فاشیست به رهبری ژنرال فرانکو انجام شد خسارات سنگینی به شهر وارد کرد. باشگاه بارسلونا با اقدامات خود در این شرایط بحرانی نهتنها به عنوان یک تیم فوتبال، بلکه به عنوان نماد مقاومت و همبستگی برای مردم کاتالونیا شناخته شد. بارسلونا بهتدریج به یکی از مهمترین نمادهای فرهنگی و سیاسی کاتالونیا تبدیل شد، نمادی که فراتر از ورزش، نمایانگر نافرمانی و مقاومت در برابر حکومت مرکزی اسپانیا و سرکوبهای سیاسی دوران فرانکو بود.
با تصرف کاتالونیا توسط نیروهای فرانکو در سال 1939، باشگاه بارسلونا نیز مانند دیگر نمادهای فرهنگی و سیاسی منطقه تحت فشار قرار گرفت. بسیاری از اعضا و هواداران باشگاه دستگیر و تحت تعقیب قرار گرفتند و محدودیتهای شدیدی برای ادامه فعالیتهای باشگاه درنظر گرفته شد. در این سالها، استفاده از زبان کاتالونیایی در مکانهای عمومی ممنوع شد و باشگاه مجبور شد از نام اسپانیایی "Club de Fútbol Barcelona" استفاده کند. با این حال، این محدودیتها نتوانست مانع از رشد نفوذ و جایگاه بارسلونا بهعنوان نماد مقاومت فرهنگی و نافرمانی کاتالانیسم شود.
در طی سالهای پس از جنگ و با گذشت زمان، باشگاه بارسلونا به مرور دوباره جان گرفت و هواداران آن بهخصوص در دهه 1940، بار دیگر به تجمع در ورزشگاهها ادامه دادند. حضور در بازیهای این تیم به نوعی اعلام وفاداری به کاتالونیا و مخالفت با رژیم فرانکو بود.
در سال 1951، در طی اعتصاب کارکنان تراموا در شهر بارسلونا و رویارویی تیم بارسا با این رویداد اجتماعی مهم، رابطه باشگاه با جامعه محلی به طور کل دگرگون شد. کارکنان تراموا که به دلیل شرایط کاری نامناسب و حقوق پایین، دست به اعتصاب زده بودند جوابی برای درخواستهای مکرر خود برای بهبود شرایط دریافت نکردند. این اعتصاب ادامه یافت و به سرعت در سطح شهر گسترش پیدا کرد. علاوه بر این نتایج چنین اعتصابات گستردهای تاثیرات عمیقی بر روی زندگی روزمره مردم و سیستم حمل و نقل عمومی داشت.
باشگاه بارسلونا به عنوان یک نهاد مهم و تأثیرگذار در شهر، تصمیم گرفت تا حمایت خود را از کارکنان تراموا به نمایش بگذارد. هواداران و اعضای باشگاه با توجه به اهمیت این مسئله برای رفاه عمومی، به همراه سایر گروههای اجتماعی به حمایت از اعتصابکنندگان پرداختند. این حمایت نه تنها به تقویت رابطه باشگاه با جامعه محلی کمک کرد، بلکه تاثیر مثبتی بر روی روحیه و انگیزه کارکنان تراموا داشت و به آنها این احساس را داد که در تلاشهایشان تنها نیستند.
در این دوره، بارسلونا به طور فعال در پیگیری مطالبات کارکنان تراموا مشارکت کرد و از موقعیت خود برای افزایش آگاهی عمومی درباره مشکلات و درخواستهای آنان بهره برد. باشگاه به این ترتیب نقش اجتماعی خود را به نمایش گذاشت و نشان داد که بیش از یک نهاد ورزشی، به مسائل اجتماعی و رفاهی شهر نیز توجه دارد. بارسلونا که پیش از این هم محبوب مردم محلی بود با این اقدام به عنوان یک سازمان اجتماعی مسئول و متعهد در میان مردم شناخته شد.
پس از پایان اعتصاب و بهبود شرایط کارکنان تراموا، باشگاه بارسلونا به سرعت به فعالیتهای ورزشی و مدیریتی خود بازگشت، اما این دوره از تاریخ باشگاه برای همیشه در ذهن و قلب مردم به یادگار ماند و تأثیر آن بر روی رابطه باشگاه با جامعه همچنان هویداست. حمایت از کارکنان تراموا یکی از نمونههای بارز تعامل اجتماعی باشگاه بارسلونا با مسائل اجتماعی و تاثیرگذاری آن در زندگی مردم شهر بود.
بارسلونا در سال 1952 علاوه بر پیگیری مطالبات کارکنان تراموا در عرصه فوتبال نیز فعالیت مداوم داشت و به موفقیتهای زیادی دست یافت. باشگاه موفق شد با هدایت فردیناند دائوییک و درخشش لادیسلائو کوبالا پنج عنوان قهرمانی مختلف از جمله لالیگا، کوپا دل جنرالیسمه (کوپا دل ری)، کوپا لاتین، کوپا اوا دوارته و کوپا مارتینی روسی را کسب کند. همچنین در سال 1953 نیز توانست بار دیگر قهرمان لالیگا و کوپا دل جنرالیسمه شود.
از دیگر جنبههای مثبت این سالها ظهور بازیکنانی چون جوزپ فوسته و کارلس رکساچ و همچنین موفقیتهای باشگاه بارسلونا در رقابتهای داخلی و بینالمللی بود. از جمله این موفقیتها میتوان به قهرمانی در کوپا دل جنرالیسمه در سال 1963 و پیروزی در جام بین شهری در سال 1966 اشاره کرد. این دوره از تاریخ باشگاه، با وجود چالشهای سیاسی و ورزشی، همچنان به عنوان یکی از مقاطع مهم پیشرفت و تقویت تیم در عرصههای مختلف به شمار میآید.
در سال 1973، بارسلونا با ورود یوهان کرایف، مهاجم برجسته و خلاق هلندی، به یکی از نقاط عطف مهم در تاریخ خود رسید. کرایف که به خاطر مهارتهای فوقالعاده و تأثیرگذاریاش بر روی بازی، به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان فوتبال در جهان شناخته میشد، با انتقال به بارسلونا تحول بزرگی در این باشگاه ایجاد کرد. ورود او نه تنها به تقویت خط حمله تیم کمک کرد، بلکه باعث تغییر در فلسفه بازی باشگاه شد و دورهای جدید از موفقیتها را برای تیم بارسا رقم زد.
در طول حضور کرایف در بارسلونا، تیم تحت تأثیر سبک بازی منحصر به فرد او تغییر سبک داد؛ کرایف با ویژگیهای تکنیکی و بصیرت فوقالعادهاش، نقش کلیدی در ایجاد سبک بازی هجومی و تهاجمی داشت که به سرعت به یک امضا در بارسلونا تبدیل شد. این سبک که بعدها به نام "فوتبال تیکی تاکا" شناخته شد، تأثیر زیادی بر روی موفقیتهای باشگاه در سالهای آینده داشت و به تیم کمک کرد تا به سطح بالاتری از رقابتها دست یابد.
در سال 1979 بارسلونا با مدیریت جدید خود یعنی با همراهی جوزپ لوییس نونیز به پیروزی مقابل فورتونا دوسلدورف رسید و نخستین قهرمانی خود در جام در جام اروپا را بهدست آورد. در سال 1982، مارادونا با مبلغی معادل 5 میلیون پوند از بوکا جونیورز به بارسلونا پیوست و دهمین رکورد گرانترین قرارداد جهان ثبت شد. در پایان فصل 1983 نیز بارسلونا با هدایت منوتی موفق شد رئال مادرید را شکست دهد و عنوان قهرمانی کوپا دل ری را کسب کند.
کرایف در تک تک این موفقیتها همراه بارسلونا بود البته حضور یوهان کرایف در تیم بارسا تنها به بازی در این تیم محدود نشد. او پس از بازنشستگی از بازی، به عنوان مربی به باشگاه بازگشت و با پیادهسازی فلسفههای نوین خود، موفقیتهای قابل توجهی را به ارمغان آورد. بارسلونا با مربیگری کرایف به قهرمانی در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا رسید و کسب موفقیتهای بیشمار در این دوران باعث شد تا از دوره مربیگری کرایف به عنوان یکی از بهترین و موفقترین دوران در تاریخ باشگاهی بارسلونا یاد شود.
در سال 1986، بارسلونا با خرید گری لینکر، مهاجم انگلیسی با استعداد از باشگاه اورتون، به یکی دیگر از تحولات مهم در تاریخ خود دست یافت. لینکر، که به خاطر تواناییهای فوقالعادهاش در خط حمله شناخته میشد، به بارسلونا پیوست و در اولین فصل حضورش تاثیر عمیقی بر روی عملکرد تیم گذاشت. این انتقال، نه تنها به تقویت خط حمله بارسلونا کمک کرد، بلکه باعث جذب توجهات بینالمللی به باشگاه شد.
حضور گری لینکر در بارسلونا به موفقیتهای زیادی منجر شد. لینکر با تکنیکهای برتر و قدرت گلزنی خود، توانست به یکی از مهرههای کلیدی تیم تبدیل شود و در مسابقات مختلف عملکرد درخشانی از خود نشان دهد. او با همکاری نزدیک با دیگر ستارگان تیم، نقش مؤثری در موفقیتهای بارسلونا در این دوره داشت و اکنون نیز به عنوان یکی از بهترین مهاجمان تاریخ باشگاه شناخته میشود.
پس از پایان دوران حضور گری لینکر در بارسلونا، تاثیرات او بر روی تیم و تاریخچه باشگاه همچنان احساس شد. انتقال او به بارسلونا یک نقطه تحول مهم در تاریخ باشگاه بود که به تقویت تیم و افزایش اعتبار آن در سطح بینالمللی کمک کرد. این دوره، همچنین به عنوان یکی از دورانهای موفق و تاثیرگذار بارسلونا در دهههای 1980 و 1990 شناخته میشود.
در سال 1997، بابی رابسون به عنوان جانشین یوهان کرایف انتخاب شد و تنها برای یک فصل هدایت بارسلونا را بر عهده داشت. او رونالدو را از باشگاه پیاسوی آیندهوون به خدمت گرفت و موفق شد سه جام مهم کوپا دل ری، سوپر جام اسپانیا و جام برندگان جام اروپا را برای باشگاه به دست آورد. با این حال، حضور رابسون تنها به عنوان یک راهحل موقت در نظر گرفته شد تا لوئیس فن خال به تیم ملحق شود. رونالدو نیز، مشابه مارادونا، مدت کوتاهی در بارسلونا بازی کرد و پس از آن به اینترمیلان پیوست.
در پایان سال 1997، بارسلونا با ورود لوئیس فن خال، مربی هلندی با تجربه، وارد دورهای جدید و تحولآفرین از تاریخ خود شد. فن خال با پیشینهای قوی از موفقیتهای قبلی در لیگ هلند و تجربه کار با تیمهای بزرگ، به عنوان سرمربی جدید بارسلونا منصوب شد. این تغییر مدیریتی، نقطه عطفی در تاریخ باشگاه به شمار میرفت، زیرا فن خال با فلسفههای نوین خود و رویکردهای تاکتیکی جدید، قصد داشت تا بارسلونا را به یکی از تیمهای پیشرو در اروپا تبدیل کند.
فن خال با پیادهسازی سیستمهای بازی جدید و تمرکز بر توسعه جوانان، تاثیر زیادی بر روی تیم بارسلونا گذاشت. تحت هدایت او، باشگاه توانست به موفقیتهای قابل توجهی در رقابتهای داخلی و بینالمللی دست یابد. یکی از بزرگترین دستاوردهای این دوران، قهرمانی بارسلونا در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا بود که باعث تثبیت موقعیت تیم به عنوان یکی از قدرتهای بزرگ فوتبال اروپا شد. فن خال با استفاده از روشهای تاکتیکی و استراتژیک خود، به تغییر روند بازی و بهبود عملکرد تیم کمک کرد.
در طول این دوران ستارگان تازهای چون لوییس فیگو، پاتریک کلایورت، لوییز انریکه و ریوالدو به باشگاه پیوستند و تیم بارسا در سال 1998 هر دو جام کوپا دل ری و لالیگا را از آن خود کرد. اما علیرغم تمام این موفقیتها، عدم پیروزی بارسا در فینال لالیگا 2000 زمینه ساز استعفای فن خال از باشگاه بود.
دوران حضور فن خال در بارسلونا به رغم موفقیتهای اولیه، با چالشهایی نیز روبرو بود. تغییرات مداوم در ترکیب تیم و نوسانات عملکردی، باعث شد تا رابطه فن خال با برخی از بازیکنان و مسئولان باشگاه تحت تأثیر قرار گیرد. با این حال، تأثیرات مثبت او بر روی ساختار تیم و فلسفه بازی بارسلونا غیرقابل انکار است. ورود لوئیس فن خال به بارسلونا نه تنها به موفقیتهای بیشتر در آن دوره کمک کرد، بلکه بر روی شکلگیری هویت و سبک بازی باشگاه در سالهای آینده نیز تأثیرگذار بود.
در سال 2005، بارسلونا پس از 14 سال انتظار به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و یکی از بزرگترین افتخارات خود رسید. این پیروزی که در دورهای خاص و تحت هدایت فرانک رایکارد به دست آمد، سکوی پرشی در تاریخ باشگاه بود. تیم بارسلونا با نمایشهای درخشان و عملکرد فوقالعاده در مراحل نهایی رقابتها، موفق شد تا بر تمام حریفان خود غلبه کند و دوباره نام خود را در ردیف اول باشگاههای فوتبال اروپا به ثبت برساند. این قهرمانی نه تنها باعث شادی هواداران شد، بلکه به باشگاه اعتماد به نفس و اعتبار بیشتری در صحنه بینالمللی بخشید.
در این دوره، بارسلونا تحت هدایت فرانک رایکارد و با حضور بازیکنان برجستهای همچون رونالدینیو، ساموئل اتوئو و لئو مسی، نمایشهای بینظیری در لیگ قهرمانان اروپا ارائه داد. عملکرد تیم در این رقابتها به قدری تحسینبرانگیز بود که بارسلونا به عنوان یکی از بهترین تیمهای فوتبال اروپا شناخته شد. قهرمانی در این رقابتها، نشانهای از موفقیتهای کلیدی تیم در آن دوران و قدرت استراتژیهای رایکارد بود که توانست به بهترین شکل از پتانسیلهای تیم بهرهبرداری کند.
پیروزی در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2005، مقدمهای برای دورهای موفق و پر افتخار برای بارسلونا بود. این قهرمانی، با ایجاد انگیزه و روحیه بالاتر در تیم، به باشگاه کمک کرد تا در سالهای بعد نیز به موفقیتهای بیشتر و قهرمانیهای متعدد در رقابتهای داخلی و بینالمللی دست یابد. از جمله این قهرمانیها میتوان به قهرمانی در لالیگا، در سوپر جام اسپانیا و قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2006، قهرمانی در کوپا دل ری، لالیگا، لیگ قهرمانان اروپا، سوپر جام اسپانیا، جام باشگاههای جهان و قهرمانی در سوپر جام اروپا در سال 2009 و همچنین کسب ششگانه جامها در سال 2009 اشاره کرد.
تیم باشگاهی بارسلونا از سال 2011 به بعد همچنان به عنوان یکی از قدرتمندترین و معتبرترین باشگاههای فوتبال جهان شناخته میشود. در این دوره، باشگاه با موفقیتهای چشمگیری در سطح بینالمللی و ملی به عنوان یک قدرت بزرگ در عرصه فوتبال جهانی باقی ماند. تیم بارسلونا تحت هدایت پپ گواردیولا، یکی از موفقترین دورانهای تاریخ خود را تجربه کرد و توانست در فصلهای مختلف به قهرمانی در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا دست یابد. گواردیولا با فلسفه فوتبال تیکی تاکا و استفاده بهینه از بازیکنان جوان، تأثیر قابل توجهی بر روی سبک بازی تیم گذاشت.
پس از دوره موفقیتآمیز گواردیولا، بارسلونا با تغییرات مدیریتی و سرمربیگری روبرو شد. تاتا مارتینو، لوئیس انریکه و ارنستو والورده از جمله مربیانی بودند که در این دوران هدایت تیم را بر عهده گرفتند و هرکدام تأثیرات خاص خود را بر نحوه عملکرد تیم داشتند. در زمان مربیگری لوئیس انریکه، تیم بارسلونا موفق شد به دریافت سهگانه تاریخی در فصل 2015-2014 دست یابد. این سه گانه شامل قهرمانی در لالیگا، کوپا دل ری و لیگ قهرمانان اروپا بود.
بازیکنان سرشناسی همچون لئو مسی، نیمار و لوئیس سوارز در این دوره نقش کلیدی و مهمی در موفقیتهای تیم داشتند. لئو مسی، به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال، همچنان به ارائه بازیهای درخشان و کسب جوایز فردی در کنار تیم بارسا ادامه میدهد. همچنین، جوانان مستعدی مانند انسو فاتی و پدری، که به تازگی وارد تیم شدهاند، نشان دادهاند که بارسلونا همچنان بر روی توسعه استعدادهای جدید تمرکز دارد و به نسلهای آینده فوتبال نیز اهمیت میدهد.
در مجموع، بارسلونا در سالهای اخیر با مواجهه با چالشهای اقتصادی و مدیریتی، تلاش کرده است تا جایگاه خود را در فوتبال جهانی حفظ کند و به موفقیتهای جدیدی دست یابد. با وجود تغییرات و چالشها، باشگاه همچنان به عنوان یکی از پرآوازهترین و موفقترین تیمهای فوتبال دنیا شناخته میشود و موفقیتهای گذشته و حال آن، نشاندهنده قدرت و تاثیرگذاری بیپایان این باشگاه در دنیای فوتبال است.
قهرمانیهای تیم بارسلونا در سه دسته بندی مسابقات داخلی، مسابقات جهانی و مسابقات قارهای از زمان تاسیس باشگاه تاکنون در جدول زیر آورده شده است.
نام مسابقه |
فصلهای پیروزی |
مسابقات داخلی |
|
لالیگا |
1928-1929, 1944-1945, 1947-1948, 1951-1952, 1952-1953, 1958-1959, 1959-1960, 1960-1961, 1961-1962, 1962-1963, 1964-1965, 1965-1966, 1968-1969, 1973-1974, 1974-1975, 1984-1985, 1990-1991, 1991-1992, 1992-1993, 1993-1994, 1995-1996, 1998-1999, 2004-2005, 2008-2009, 2009-2010, 2010-2011, 2012-2013, 2014-2015, 2015-2016, 2017-2018, 2018-2019, 2020-2021, 2022-2023 |
کوپا دل ری |
1910-1911, 1911-1912, 1920-1921, 1921-1922, 1950-1951, 1951-1952, 1952-1953, 1958-1959, 1962-1963, 1967-1968, 1970-1971, 1977-1978, 1980-1981, 1982-1983, 1984-1985, 1996-1997, 1999-2000, 2008-2009, 2011-2012, 2014-2015, 2015-2016, 2020-2021 |
سوپرکاپ اسپانیا |
1983-1984, 1985-1986, 1991-1992, 1992-1993, 1994-1995, 1996-1997, 2005-2006, 2009-2010, 2010-2011, 2011-2012, 2013-2014, 2015-2016, 2018-2019, 2020-2021, 2021-2022 |
مسابقات جهانی |
|
جام باشگاههای جهان |
2009, 2011, 2015, 2019 |
جام بین قارهای |
1978 |
مسابقات قارهای |
|
لیگ قهرمانان اروپا |
1991-1992, 2005-2006, 2008-2009, 2010-2011, 2014-2015 |
جام در جام اروپا |
1978-1979, 1981-1982 |
سوپر جام اروپا |
1992, 1997, 2009, 2011, 2015, 2018 |
جام لاتین |
1955-1956, 1956-1957 |