باشگاه فوتبال آ ث میلان، یکی از برجستهترین و پرافتخارترین باشگاههای تاریخ فوتبال جهان است که در طول بیش از یک قرن فعالیت خود، دستاوردهای چشمگیری را در کارنامهاش به ثبت رسانده است. این باشگاه ایتالیایی با تاریخچهای غنی از لحظات فراموشنشدنی، در رقابتهای داخلی و بینالمللی به موفقیتهای بزرگی دست یافته است. از قهرمانیهای متوالی در سری آ ایتالیا تا فتح لیگ قهرمانان اروپا، آث میلان اکنون به عنوان یکی از نمادهای فوتبال در دنیا شناخته میشود.
در این مقاله، به بررسی تاریخچه باشگاه آ ث میلان، موفقیتها، تحولات و اتفاقات مهم در مسیر رشد این تیم پرداختهایم. از اولین روزهای تأسیس تا بزرگترین پیروزیها و لحظات طلایی آن در میدانهای جهانی، در ادامه با ما همراه باشید تا با جزئیات بیشتری از این باشگاه معتبر آشنا شوید.
باشگاه فوتبال آث میلان در تاریخ 16 دسامبر 1899 توسط هارولد ویلد و هربرت کیلپین یک مهاجر انگلیسی، و گروهی از دوستانش که علاقهمند به فوتبال بودند، تاسیس شد. این باشگاه ابتدا به نام باشگاه فوتبال و کریکت میلان شناخته میشد و هدف آن، ارائه فعالیتهای ورزشی در میلان بود. در ابتدا، تنها بخش فوتبال باشگاه فعال بود و بعدها در کنار آن، بخش کریکت نیز تشکیل شد. این نام تا سال 1909 باقی ماند و پس از آن تغییراتی در ساختار باشگاه صورت گرفت که در نهایت به تغییر نام باشگاه به آسوچیاتزیونه کالچیو میلان(آث میلان) انجامید.
آث میلان به سرعت به یک رقیب سرسخت برای دیگر تیمهای فوتبال در ایتالیا تبدیل شد. در دهه نخست قرن بیستم، تیم به رقابتهای داخلی مانند سری آ ایتالیا و جام مدالیا دل ری پیوست و توانست جایگاه خود را به عنوان یکی از تیمهای قدرتمند تثبیت کند. در آن زمان، تیم بیشتر به صورت محلی و در شهرهای مختلف ایتالیا بازی میکرد، اما به تدریج به یکی از قدرتهای فوتبال ایتالیا تبدیل شد.
در سال 1901، اولین قهرمانی ملی باشگاه به دست آمد که به این تیم اعتبار زیادی بخشید. تا دهه 1930، آث میلان چندین بار قهرمان ایتالیا شد و جایگاه خود را در تاریخ فوتبال کشور ثبت کرد.
آث میلان از همان ابتدا به عنوان یک باشگاه دوگانه در دو رشته فوتبال و کریکت فعالیت میکرد. این باشگاه در ابتدا بیشتر در مسابقات داخلی و محدود به سطح شهری به رقابت میپرداخت؛ اما با گذر زمان، توانست خود را به یکی از باشگاههای مطرح ایتالیا و سپس اروپا تبدیل کند. در ابتدا، این باشگاه بیشتر بر روی فوتبال تمرکز داشت و بخش کریکت در اولویت دوم قرار گرفته بود.
در همان دوران ابتدایی، آث میلان چندین بار در لیگهای داخلی ایتالیا موفق شد و اولین قهرمانی خود را در سال 1901 کسب کرد. این قهرمانی نشاندهنده آغاز دوران طلایی باشگاه بود. در همان زمان، آث میلان در مسیر تحولی بزرگ قرار گرفت و به یک باشگاه با توجه بینالمللی تبدیل شد.
تغییرات مدیریتی نیز در این دوران آغاز شد و در سال 1909، با واگذاری مالکیت باشگاه به بخشی دیگر نام باشگاه به باشگاه فوتبال میلان تغییر داده شد. در سال 1916 میلان موفق به کسب عنوان قهرمانی و دریافت جام فدرال شد، یک جام ملی که جایگزینی برای لیگ ایتالیا بود اما به دلیل جنگ جهانی اول به حالت تعلیق درآمد.در دهه 1930، پس از تغییرات زیادی که در ساختار داخلی باشگاه اعمال شد، آث میلان توانست به لیگهای معتبر اروپایی وارد شود و رقابتهای خود را در سطح جهانی آغاز کند.
دهه 1950 تا 1971، یکی از مهمترین دوران در تاریخ باشگاه فوتبال آث میلان بود. در این سالها، تیم توانست با ترکیب خاصی از بازیکنان، که شامل فرانچسکو گره، نووردی نوو و لورنزو لی میشد، به اوج قدرت خود برسد. این مثلث هجومی هنوز هم به عنوان یکی از بهترین ترکیبها در تاریخ فوتبال ایتالیا شناخته میشود و تیم آث میلان با این بازیکنان بود که به رقابتهای بینالمللی راه پیدا کرد.
در این دوران، آث میلان به طور مرتب در مسابقات داخلی ایتالیا قهرمان میشد و توانست چندین بار به قهرمانی در لیگ سری آ دست یابد. علاوه بر موفقیتهای داخلی، تیم در رقابتهای اروپایی نیز به موفقیتهای بزرگی رسید. بلا گاتمن در سال 1953 به عنوان سرمربی آث میلان منصوب شد اما با گذشت یک فصل علی رغم میل باطنی از تیم خداحافظی کرد.
در سال 1963، تیم آث میلان برای اولین بار موفق شد جام اروپا (که امروزه به لیگ قهرمانان اروپا شناخته میشود) را به دست آورد. این پیروزی به معنای آغاز دوران طلایی آث میلان در سطح بینالمللی بود. این باشگاه فوتبال در این دوران همچنین با استفاده از استراتژیهای خاص مربیان خود، در زمینههای فنی و تاکتیکی پیشرفتهای چشمگیری داشت و در سطح فوتبال جهان شناخته شد.
پس از این موفقیتها، باشگاه میلان وارد دورهای از افول شد. در سال 1980 این باشگاه با رسوایی معروف توتونرو مواجه شد و به دلیل این تخلف برای اولین بار در تاریخ خود به سری بی سقوط کرد. این رسوایی مربوط به یک شبکه شرطبندی بود که به بازیکنان و مسئولان مبالغی پرداخت میکرد تا نتایج مسابقات را به نفع خود تغییر دهند و مسابقات را از پیش تعیینشده برگزار کنند.
در سال 1986، سیلویو برلوسکونی، تاجر معروف ایتالیایی، باشگاه آث میلان را خریداری کرد و این تغییر مالکی، نقطهعطفی در تاریخ باشگاه بود. برلوسکونی با تزریق سرمایهگذاریهای کلان، باشگاه را به یکی از باشگاههای بزرگ دنیا تبدیل کرد. وی برنامهای بلندمدت برای ساختاردهی و ارتقا تیم به سطح جهانی داشت و این برنامه به موفقیتهای چشمگیری انجامید.
یکی از بزرگترین دستاوردهای برلوسکونی در این دوران، استخدام مربی معروف آریگو ساکی بود. او با روشهای جدید تاکتیکی و استفاده از بازیکنان برجستهای مانند فرانک رایکارد، مارکو فان باستن و رود گولیت، آث میلان را به یک قدرت برتر در فوتبال اروپا تبدیل کرد.
در این دوران، تیم موفق شد در لیگ قهرمانان اروپا (که پیشتر جام باشگاههای اروپا نامیده میشد) به قهرمانی برسد و همچنین در سری آ ایتالیا، چهار عنوان قهرمانی کسب کند. آث میلان در دهه 1990، با بهرهگیری از بازیکنانی چون ویتالیا اسپینزی و استفانو بيولي، به عنوان بهترین تیم ایتالیا و اروپا معرفی شد.
در سال 1991، با رفتن آریگو ساکی به تیم ملی ایتالیا، میلان فابیو کاپلو را به عنوان سرمربی جدید خود برگزید. کاپلو با حفظ روحیه تیمی و تاکتیکهای قوی، روسونری را در مسیر موفقیتهای بیشتر قرار داد و دوران طلایی جدیدی را برای باشگاه رقم زد.
پس از خروج فابیو کاپلو در سال 1996، میلان سرمربی اروگوئهای، اسکار تابارز، را به خدمت گرفت. با این حال، تیم زیر نظر تابارز با چالشهای جدی روبرو شد و در بازیهای ابتدایی خود موفق به کسب پیروزی نشد، نشانهای از افت میلان در آن دوران بود.
در سال 1994، آث میلان به یکی از بزرگترین پیروزیهای تاریخ خود در لیگ قهرمانان اروپا دست یافت. این تیم در فینال لیگ قهرمانان اروپا در آن سال، بارسلونا را با نتیجه 4-0 شکست داد. این پیروزی یک شگفتی بزرگ بود و از آن زمان به عنوان یکی از مهمترین پیروزیهای تاریخ باشگاه و همچنین یکی از بزرگترین شکستها برای تیم بارسلونا به شمار میآید.
در آن فینال، آث میلان با درخشش بازیکنانی مانند مارکو فان باستن، که گلهای بسیار زیبایی به ثمر رساند، به این پیروزی تاریخی دست یافت. این پیروزی باعث شد آث میلان برای دومین بار در تاریخ خود جام لیگ قهرمانان اروپا را به خانه بیاورد. تیم تحت هدایت نرئو روکو، یک سرمربی بزرگ، به یک قدرت واقعی در اروپا تبدیل شد و در ایتالیا نیز به رقابت با یوونتوس و اینتر میلان پرداخت.
آلبرتو زاکرونی، که فصل 98-1997 را با هدایت اودینزه در جایگاه سوم به پایان رسانده بود، توجه میلان را برای سمت سرمربیگری جلب کرد. در این دوره زمانی میلان او را به همراه دو بازیکن اودینزه، اولیور بیرهوف و توماس هلوگ، به خدمت گرفت و با ترکیب 3–4–3 او موفق شد شانزدهمین اسکودتوی باشگاه را کسب کند. بازیکنان اصلی این ترکیب شامل کریستین ابیاتی، پائولو مالدینی، دمتریو آلبرتینی، زوونیمیر بوبان و جورج وه بودند.
یکی از مهمترین دستاوردهای آث میلان در دهه 2000، حضور متوالی در فینال لیگ قهرمانان اروپا بود. این تیم از سال 2003 تا 2007، دو بار به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا دست یافت. اولین قهرمانی در این دوران در سال 2003 به دست آمد که آث میلان موفق شد در فینال لیگ قهرمانان اروپا، یوونتوس را شکست دهد و جام قهرمانی را به خانه بیاورد.
در سال 2007، آث میلان بار دیگر در فینال لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی رسید و این بار با شکست لیورپول، توانست برای هفتمین بار در تاریخ خود این جام را کسب کند. در این دوران، باشگاه فوتبال آث میلان تحت هدایت کارلو آنچلوتی، سرمربی نامآشنای ایتالیایی، یکی از بهترین تیمهای تاریخ لیگ قهرمانان اروپا بود. تیم از بازیکنانی چون پیپو اینزاگی و کاکا بهره میبرد که در فینالها درخشیدند و نقش مهمی در پیروزیهای تیم ایفا کردند.
پس از کسب هفتمین عنوان قهرمانی در جام اروپا/لیگ قهرمانان اروپا، میلان به موفقیتهای بینالمللی خود ادامه داد و در سال 2007 با غلبه بر سویا، قهرمانی سوپر کاپ یوفا را نیز به دست آورد. این بازی به دلیل مرگ اخیر آنتونیو پوئرتا، بازیکن سویا، حال و هوایی غمانگیز داشت و با یاد او در فضایی متأثر از این ضایعه برگزار شد.
در سال 2010، باشگاه آث میلان تصمیم به جذب زلاتان ابراهیموویچ، یکی از بزرگترین مهاجمان فوتبال جهان، گرفت. این انتقال در واقع نقطه عطفی در تاریخ باشگاه میلان بود، چرا که ابراهیموویچ نه تنها به تقویت خط حمله تیم کمک کرد بلکه با شخصیت قوی و مهارتهای فنی خود، تاثیر شگرفی بر رقابتهای داخلی و اروپایی داشت.
ابراهیموویچ از تیم بارسلونا به میلان آمد و با حضورش در سری آ، به یکی از ستونهای اصلی تیم تبدیل شد. حضور او در تیم، به ویژه تحت هدایت ماسیمیلیانو آلگری، سبب شد آث میلان بتواند رقابتهای لیگ ایتالیا را به چالش بکشد و با نمایشهای درخشان خود، سرنوشت بازیها را تغییر دهد.
یکی از ویژگیهای برجسته حضور زلاتان در آث میلان، توانایی او در به دوش کشیدن مسئولیتهای بزرگ در بازیهای مهم بود. این مهاجم سوئدی با گلهای حساس و عملکردهای فوقالعادهاش، نه تنها به تیم در کسب قهرمانیهای داخلی کمک کرد بلکه در رقابتهای بینالمللی نیز نقش کلیدی ایفا نمود.
در طول فصلی که زلاتان در میلان بازی میکرد، تیم توانست قهرمانی سری آ ایتالیا را در فصل 2010-2011 به دست آورد. او با ویژگیهایی همچون بازی هوشمندانه، قدرت بدنی و دقت در گلزنی، به یکی از ستارگان اصلی میلان تبدیل شد و بسیاری از بازیها را به نفع تیم خود رقم زد.
حضور زلاتان ابراهیموویچ در آث میلان تنها به عملکرد فنی او محدود نمیشد. شخصیت بزرگ این بازیکن سوئدی و کارنامه درخشانش در تیمهای بزرگ جهان، همچون بارسلونا و اینتر میلان، باعث شد تا او به یک لیدر واقعی در رختکن میلان تبدیل شود. این مسئله نه تنها به اعتماد به نفس تیم کمک کرد بلکه توانست بازیکنان جوانتری همچون سوسو، ناتالینو و مونتولیوو را نیز به چالش بکشد و از تجربههای زلاتان بهرهمند شوند. به این ترتیب، ابراهیموویچ نه تنها با گلهایش، بلکه با حضورش در میلان، موجب تحولی مهم در فرهنگ تیمی و روحیه بازیکنان شد.
در حال حاضر، باشگاه آث میلان در دورهای جدید از تاریخ خود قرار دارد. پس از گذر از سالهای پر فراز و نشیب، میلان در تلاش است تا دوباره به دوران اوج خود بازگردد. این تیم که در دهههای اخیر با تغییرات مدیریتی و کادرفنی مواجه شد، در سالهای اخیر موفق به کسب نتایج قابل توجهی در لیگ سری آ و رقابتهای اروپایی شده است. آث میلان، با تمرکز بر جوانگرایی و بازسازی تیم، در تلاش است تا به بالاترین سطح رقابتهای ایتالیا و اروپا بازگردد.
در این دوره، باشگاه آث میلان تحت هدایت مربیانی چون استفانو پیولی به عملکرد خوبی دست یافته است. تیم به رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا بازگشته و تلاش میکند تا در سری آ به قهرمانیهای بیشتر دست یابد.
از آنجا که این باشگاه سرمایهگذاری زیادی در جذب بازیکنان جوان با استعداد دارد، امیدوار است که در آینده نه چندان دور، موفقیتهای گذشته خود را تکرار کرده و جایگاه خود را در فوتبال جهانی تثبیت کند. با حضور بازیکنان برجستهای مانند فرانک کسیه، رافائل لیائو و تئو هرناندز، میلان در مسیر بازگشت به اوج است و همچنان به دنبال فتح عناوین جدید رو به جلو حرکت میکند.
ورزشگاه خانگی آث میلان، سن سیرو، با ظرفیت 80018 نفر، بزرگترین ورزشگاه ایتالیا و از بزرگترین ورزشگاههای اروپا بهشمار میرود. باشگاه میلان این ورزشگاه را بهصورت مشترک با اینتر میلان استفاده میکند. اینتر، به عنوان بزرگترین رقیب میلان، رقابت تاریخی و معروفی با این تیم دارد که به شهرآورد دلا مادونینا مشهور است؛ رقابتی که یکی از مهمترین شهرآوردهای فوتبال جهان محسوب میشود.
در جدول زیر تاریخچه قهرمانیهای باشگاه آث میلان از زمان تاسیس باشگاه فوتبال تا به امروز، به ترتیب فصلهای پیروزی نوشته شده است.
نوع مسابقه |
فصلهای پیروزی |
لیگ سری آ ایتالیا |
1901، 1906، 1907، 1950–51، 1954–55، 1956–57، 1958–59، 1961–62، 1967–68، 1978–79، 1987–88، 1991–92، 1992–93، 1993–94، 1995–96، 1998–99، 2003–04، 2010–11، 2021–22 |
لیگ سری ب ایتالیا |
1980–81, 1982–83 |
کوپا ایتالیا |
1966–67, 1971–72, 1972–73, 1976–77, 2002–03 |
جام حذفی ایتالیا |
1966–67، 1971–72، 1972–73، 1976–77، 2002–03 |
سوپر جام ایتالیا |
1988، 1992، 1993، 1994، 2004، 2011، 2016 |
لیگ قهرمانان اروپا |
1962–63، 1968–69، 1988–89، 1989–90، 1993–94، 2002–03، 2006–07 |
جام بین قارهای |
1969، 1989، 1990 |
جام باشگاههای جهان |
2007 |