باشگاه فوتبال آلومینیوم اراک یکی از باشگاههای مطرح در فوتبال ایران است که توانسته در چند سال گذشته با عملکرد درخشان خود، جایگاهی ویژه در بین هواداران و تیمهای حاضر در لیگ برتر پیدا کند. این باشگاه با داشتن یک سیستم مدیریت منسجم و برنامهریزیهای دقیق، همواره در پی ارتقا جایگاه خود و دستیابی به موفقیتهای بیشتر در سطح ملی بوده است. اراک به عنوان یک شهری صنعتی، همواره از تیم خود حمایت کرده و آلومینیوم اراک به نوعی نماینده افتخارآفرینی این شهر در ورزش کشور است.
با توجه به موفقیتها و توانمندیهایی که این تیم میتوان گفت که داستان باشگاه آلومینیوم اراک چیزی فراتر از یک باشگاه فوتبال است؛ این تیم با نمایش بازیهای درخشان و تلاشهایش نه تنها برای شهر اراک، بلکه برای فوتبال ایران نیز الهام بخش بوده است. در ادامه نگاهی دقیقتر به تاریخچه، ساختار و دستاوردهای این باشگاه همراه ما باشید.
باشگاه فوتبال آلومینیوم اراک یکی از قدیمیترین و تأثیرگذارترین باشگاههای ورزشی در استان مرکزی است که در سال 1379 تاسیس شد و با گذشت زمان جایگاه خود را در میان تیمهای فوتبال کشور تثبیت کرده است. این باشگاه با هدف ترویج فوتبال و رشد استعدادهای ورزشی در شهر اراک افتتاح شد و در طول مدت زمان فعالیت خود، مسیرهای گوناگونی را در لیگهای مختلف ایران پیمود.
این باشگاه فوتبال محلی تا پایان فصل 1399-1398 در لیگ آزادگان ماند و برای فصل بعد راهی لیگ برتر خلیج فارس شد. اگرچه این باشگاه در آغاز به کار با چالشهای متعددی در مدیریت مالی باشگاه و جذب بازیکن همراه بود، اما حمایت گسترده مردم اراک و پشتیبانی حامیان مالی، انگیزه و توان لازم برای پیشرفت را به تیم بخشید.
در طی سالهای گذشته، باشگاه فوتبال آلومینیوم اراک با تلاش فراوان و ایجاد تحولات مثبت در ساختار خود، به عنوان یکی از تیمهای پیشرو در فوتبال ایران شناخته شده است. این باشگاه با پیوستن به لیگهای معتبر و کسب جایگاههای شایسته، توانسته به عنوان نماد ورزشی استان مرکزی و به خصوص شهر اراک شناخته شود. در ادامه با جزئیات بیشتری به بررسی مسیرهای رشد تیم و تغییرات مهمی که در سالهای اخیر پشت سر گذاشته است، میپردازیم.
تاریخچه فوتبال حرفهای در شهر اراک به دهه پنجاه شمسی بازمیگردد، زمانی که تیم کمباین سازی اراک با مالکیت شرکت آمریکایی جان دیر در جام حذفی ایران حضور داشت. این روند در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد با تیم گسترش اراک ادامه یافت، این تیم در دستههای مختلف جام آزادگان به رقابت پرداخت. با این حال، نخستین حضور حرفهای و جدی فوتبال باشگاهی اراک پس از انقلاب، در سال 79، با تاسیس باشگاه پاس اراک رقم خورد.
در سال 1379، باشگاه پاس اراک به عنوان یکی از تیمهای تازه وارد به لیگ فوتبال ایران پا به عرصه گذاشت. در آن زمان، هدف اصلی از تاسیس این تیم، گسترش فعالیتهای ورزشی در منطقه اراک و بهبود وضعیت فوتبال در این استان بود. تیم پاس اراک پس از تاسیس، توانست به سرعت به لیگ آزادگان بپیوندد و در رقابتهای این لیگ حضور پیدا کند. با این حال، با گذشت چند فصل، این تیم به دلیل مشکلات مالی و عدم ثبات در مدیریت، نتوانست عملکرد مطلوب گذشته را از خود به نمایش بگذارد.
در طول این دوران، پاس اراک به لیگهای پایینتر سقوط کرد و دوران پرفراز و نشیبی از تاریخ خود را تجربه نمود. این تجربیات زمینه ساز تغییرات بعدی در ساختار و مدیریت تیم بود و موجب شد که باشگاه به بازسازی و تقویت بنیانهای خود بیاندیشد. هرچند گذر از این دوره برای باشگاه بسیار سخت بود، اما با گذشت زمان پایههای قدرتمندی برای رشد و موفقیتهای آتی بنا نهاده شد.
سال 1382 نقطه عطف دیگری برای باشگاه بود، چرا که منصور پور حیدری، یکی از مربیان نام آشنای فوتبال ایران، به عنوان سرمربی جدید تیم منصوب شد. این انتصاب، توجهات بسیاری را به سمت باشگاه جلب کرد و هواداران فوتبال اراک به موفقیتهای آتی باشگاه امیدوار شدند. در همین دوره، نام باشگاه از پاس اراک به صنایع اراک تغییر یافت، که نشان از تغییر مالکیت و تغییر رویکردهای مدیریتی باشگاه داشت. هدف از این تغییر نام، ایجاد هویتی جدید برای باشگاه و همسو شدن با رویکرد صنعتی و تولیدی منطقه بود.
حضور مربیان جدید و نامدار، از جمله حسین عبدی، همچنین حضور چهرههای شاخص فوتبال کشور مثل منصور پور حیدری به عنوان مدیر فنی و سرمربی، جواد زرینچه، سیروس دین محمدی و محمد نوازی به عنوان مربی و بازیکن در پیشرفت تیم بسیار موثر بود.
علاوه بر این در این دوره تیم صنایع اراک از استادیوم قدیمی خود یعنی ورزشگاه پنجم مرداد به استادیوم تازه ساز امام خمینی نقل مکان کرد. این تحولات، نه تنها انگیزه بازیکنان را افزایش داد، بلکه هواداران را نیز به حمایت بیشتر از تیم تشویق کرد. صنایع اراک با برنامهریزیهای جدید و حمایت هواداران، سعی در تثبیت جایگاه خود در لیگ آزادگان داشت و تلاش میکرد تا به رقابتهای سطح بالاتری دست یابد.
در سال 1387، باشگاه توسط شرکت آلومینیوم ایران (ایرالکو اراک) خریداری شد و نام آن به آلومینیوم اراک تغییر یافت. این تغییر مالکیت، نقطه عطفی برای باشگاه بود؛ چرا که با سرمایه گذاریهای جدید، امکان حضور قدرتمندتر در لیگهای مختلف فراهم شد. یکی از اولین نتایج این تغییر، دعوت از سرمربی جدید به تیم بود که با استراتژیهای نوین تلاش داشت تا تیم را به جایگاه بهتری در لیگ برساند. در همین دوره، تیم در رقابتهای لیگ آزادگان و مسابقات مختلف با تیمهایی چون استیل آذین به رقابت پرداخت.
با این حال، مشکلات اقتصادی و تصمیم شرکت آلومینیوم ایران برای تعطیلی فعالیتهای ورزشی، بار دیگر آینده تیم را در هالهای از ابهام فرو برد. پس از مدتی، مسئولیت تیم به مجموعه شن سا واگذار شد و به مدت یک سال با نام شن سا فعالیت کرد. این دوره نیز کوتاه بود، اما تجربههای جدیدی برای تیم به همراه داشت و نشان از مسیر پرفراز و نشیب رشد و فعالیت باشگاه داشت.
در سال 1390، تیم بار دیگر با صلاحدید هیئت فوتبال استان مرکزی تغییر نام داد و به عنوان تیم همیاری مرکزی شناخته شد. این تغییر نام و تغییرات مدیریتی سبب شد تیم بار دیگر در لیگ آزادگان حضور پیدا کند و برای مدتی در این لیگ به رقابت بپردازد. در همین زمان، پیشنهاداتی برای انتقال تیم نفت تهران به اراک از سوی برخی نمایندگان مجلس ارائه شد اما در نهایت تحقق نیافت. در این دوره، تیم همیاری مرکزی با چالشهایی مواجه شد و برای بقای خود، نیاز به حمایتهای بیشتری از سوی مدیران و هواداران داشت.
در طول سالهای 1390 تا 92، باشگاه در لیگهای مختلف، از جمله لیگ دسته اول، دوم و سوم ایران به رقابت پرداخت. این تغییرات مداوم نشاندهنده شرایط پیچیده باشگاه در این دوره بود که علیرغم تلاشها، نیاز به ثبات بیشتری در ساختار و بخشهای مدیریتی داشت تا بتواند در مسیر موفقیت پایدار حرکت کند.
پس از آنکه شهرداری اراک مسئولیت تیم را بر عهده گرفت، باشگاه همچنان با مشکلاتی دست و پنجه نرم کرد و نتوانست به نتایج مطلوبی دست یابد. در پایان فصل 91-92، تیم پس از یازده فصل حضور در لیگ دسته اول، به دسته دوم سقوط کرد. متاسفانه، این روند ناامیدکننده ادامه یافت و در فصل بعد، باشگاه پس از کسب رتبه سیزدهم در لیگ دسته دو، به دسته سه فوتبال ایران تنزل یافت و وارد دورهای سختتر از رقابتهای خود شد.
در سال 1393، کارخانه آلومینیوم سازی به منظور حفظ جایگاه فوتبال استان مرکزی، بار دیگر باشگاه فوتبال شهر را خریداری کرد و این بار با برنامهای دقیق و بلندمدت، به دنبال صعود به لیگهای بالاتر بود. با استخدام مهدی پاشا زاده به عنوان سرمربی، تیم به لیگ دسته دوم بازگشت و با سرمایهگذاری مناسب فصل 94-93 را با موفقیت پشت سر گذاشت و به لیگ آزادگان راه یافت. در سالهای بعد، این تیم در لیگ یک جایگاه خوبی به دست آورد و حتی در جام حذفی نیز به مراحل پایانی نزدیک شد و در بازیهای مهم با تیمهای بزرگی چون سپاهان به رقابت پرداخت.
باشگاه در فصلهای بعد نیز به طور جدی برای صعود به لیگ برتر تلاش کرد و با مربیانی مانند محمد ربیعی و فراز کمالوند شاهد پیشرفت قابل توجهی بود. اگرچه اختلافات مدیریتی و شکستهای مهم مانند بازی با ملوان مانع صعود آنها به لیگ برتر شد، اما آلومینیوم اراک توانست با قرار گرفتن در جمع مدعیان، جایگاه خود را در فوتبال ایران تثبیت کند و شور و امید را در میان هواداران اراکی حفظ نماید.
سرانجام در فصل 1399-1398 تیم باشگاه فوتبال آلومینیوم اراک به سرمربیگری رسول خطیبی با عملکردی چشمگیر به موفقیت دست یافت. آنها در هفته پایانی لیگ آزادگان با پیروزی برابر تیم داماش گیلان و کسب تفاضل گل بهتر نسبت به مس کرمان، به جایگاه دوم جدول رسیدند و برای نخستین بار در تاریخ باشگاه، به لیگ برتر خلیج فارس صعود کردند. این موفقیت، آلومینیوم اراک را به اولین نماینده استان مرکزی و شهر اراک در بالاترین سطح رقابتهای فوتبال کشور تبدیل کرد.
در حال حاضر، باشگاه آلومینیوم اراک به عنوان یکی از تیمهای حاضر در لیگ برتر ایران شناخته میشود و با استفاده از امکانات مدرن و بهرهمندی از کادر فنی مجرب، به دنبال دستیابی به افتخارات بیشتر است. بازیهای خانگی این تیم فوتبال اکنون در ورزشگاه امام خمینی اراک با گنجایش 15 هزار نفر برگزار میشود.
حضور مستمر این تیم در لیگ برتر و موفقیتهای اخیرش، نشان از تعهد و انگیزه بالای مدیران و بازیکنان برای رسیدن به اهداف بزرگتر دارد. امید میرود که با ادامه حمایت هواداران و سرمایهگذاریهای مناسب، این تیم بتواند جایگاه خود را در فوتبال ایران مستحکمتر سازد و به یکی از مدعیان اصلی لیگ برتر تبدیل شود.
در جدول زیر به بررسی تمام قهرمانیهای تیم باشگاه فوتبال آلومینیوم اراک از زمان تاسیس تاکنون پرداختهایم:
مسابقه |
فصلهای پیروزی |
لیگ دسته دوم فوتبال ایران |
قهرمانی 1394-1393 |
لیگ آزادگان |
نایب قهرمانی 1399-1398 |